.png)
Block 5 Unit 2
ECONOMIC CRITIQUE OF COLONIALISM -DRAIN THEORY
#ഡരെയിൻ ഓഫ് വെൽത്ത് പോളിസി:
*ഇന്ത്യയുടെ അസംസ്‌കൃത വസ്തുക്കളുടെ ഒരു ഭാഗം ബ്രിട്ടീഷുകാർ ബ്രിട്ടനിലേക്ക് കയറ്റുമതി ചെയ്തു, അതിന് ഇന്ത്യയ്ക്ക് മതിയായ സാമ്പത്തികമോ ഭൗതികമോ ആയ വരുമാനം ലഭിച്ചില്ല. ഈ 'സാമ്പത്തിക ചോർച്ച' ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിൻ്റെ പ്രത്യേകതയായിരുന്നു. ദാദാഭായ് നവറോജിയുടെയും ആർ.സി.യുടെയും കൃതികളിൽ ഇത് നന്നായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
*ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഇന്ത്യൻ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ സാമ്പത്തികമായി ചൂഷണം ചെയ്യുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട 'ഡ്രെയിൻ തിയറി'യെക്കുറിച്ച് ആധികാരികമായി പറഞ്ഞ വ്യക്തിയാണ് ദാദാഭായ് നവറോജി.
*ജലസേചന കനാലുകളിലും തുമ്പിക്കൈ റോഡുകളിലും കൊട്ടാരങ്ങളിലും ക്ഷേത്രങ്ങളിലും പള്ളികളിലും യുദ്ധങ്ങൾക്കും അധിനിവേശങ്ങൾക്കും വ്യക്തിപരമായ ആഡംബരങ്ങൾക്കുപോലും അവർ അത് ചെലവഴിച്ചാലും അത് ആത്യന്തികമായി ഇന്ത്യൻ വ്യാപാരത്തെയും വ്യവസായത്തെയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയോ ഇന്ത്യക്കാർക്ക് തൊഴിൽ നൽകുകയോ ചെയ്തു.
*ഇന്ത്യയിൽ ജോലി ചെയ്യുകയും വ്യാപാരം നടത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ഇംഗ്ലീഷുകാർ, ബ്രിട്ടനിലേക്ക് മടങ്ങാൻ എപ്പോഴും പദ്ധതിയിട്ടിരുന്നു, ഇന്ത്യൻ ഗവൺമെൻ്റിനെ നിയന്ത്രിക്കുന്നത് ഒരു വിദേശ വ്യാപാരികളുടെ കമ്പനിയും ബ്രിട്ടൻ സർക്കാരും ആയിരുന്നു. തൽഫലമായി, ബ്രിട്ടീഷുകാർ ഇന്ത്യൻ ജനതയിൽ നിന്ന് നേടിയെടുത്ത നികുതിയുടെയും വരുമാനത്തിൻ്റെയും വലിയൊരു ഭാഗം ഇന്ത്യയിലല്ല, അവരുടെ മാതൃരാജ്യമായ ബ്രിട്ടനിലാണ് ചെലവഴിച്ചത്.
*1757-ൽ ബംഗാളിൽ നിന്നുള്ള സമ്പത്തിൻ്റെ ഒഴുക്ക് ആരംഭിച്ചത് കമ്പനിയുടെ സേവകർ ഇന്ത്യൻ ഭരണാധികാരികളിൽ നിന്നും ജമീന്ദാർമാരിൽ നിന്നും വ്യാപാരികളിൽ നിന്നും സാധാരണ ജനങ്ങളിൽ നിന്നും കൊള്ളയടിച്ച വലിയ സമ്പത്ത് വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ തുടങ്ങിയതോടെയാണ്.
* 1758 നും 1765 നും ഇടയിൽ അവർ ഏകദേശം 6 മില്യൺ പൗണ്ട് നാട്ടിലേക്ക് അയച്ചു. ഈ തുക 1765 ലെ ബംഗാൾ നവാബിൻ്റെ മൊത്തം ഭൂമി വരുമാനത്തിൻ്റെ നാലിരട്ടിയിലധികം ആയിരുന്നു.
*1765-ൽ കമ്പനി ബംഗാളിലെ ദിവാനി ഏറ്റെടുക്കുകയും അങ്ങനെ അതിൻ്റെ വരുമാനത്തിൽ നിയന്ത്രണം നേടുകയും ചെയ്തു. - കമ്പനി, അതിൻ്റെ സേവകരേക്കാൾ കൂടുതൽ, താമസിയാതെ നേരിട്ട് ഡ്രെയിനേജ് സംഘടിപ്പിച്ചു.
*ബംഗാളിൻ്റെ വരുമാനത്തിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യൻ സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാൻ തുടങ്ങി, അത് കയറ്റുമതി ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. ഈ വാങ്ങലുകൾ 'നിക്ഷേപങ്ങൾ' എന്നറിയപ്പെട്ടു.
*പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ അവസാനത്തോടെ, ഇന്ത്യയുടെ ദേശീയ വരുമാനത്തിൻ്റെ ഏകദേശം 9 ശതമാനവും ചോർച്ചയായിരുന്നു. ഇംഗ്ലീഷ് ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ ശമ്പളത്തിൻ്റെയും മറ്റ് വരുമാനങ്ങളുടെയും വലിയൊരു ഭാഗവും ഇംഗ്ലീഷ് വ്യാപാരികളുടെ വ്യാപാര ഭാഗ്യവും ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്കുള്ള വഴി കണ്ടെത്തിയതിനാൽ യഥാർത്ഥ ചോർച്ച ഇതിലും കൂടുതലായിരുന്നു.
*വാർഷിക ഡ്രെയിനിൻ്റെ കൃത്യമായ അളവ് ഇതുവരെ കണക്കാക്കിയിട്ടില്ലെങ്കിലും ചരിത്രകാരന്മാർ അതിൻ്റെ ക്വാണ്ടത്തിൽ വ്യത്യാസമുണ്ട്, കുറഞ്ഞത് 1757 മുതൽ 1857 വരെയുള്ള ഡ്രെയിനിൻ്റെ വസ്തുത ബ്രിട്ടീഷ് ഉദ്യോഗസ്ഥർ വ്യാപകമായി അംഗീകരിച്ചിരുന്നു.
*മദ്രാസിലെ ബോർഡ് ഓഫ് റവന്യൂ പ്രസിഡൻറ് ജോൺ സള്ളിവൻ പറഞ്ഞു: "നമ്മുടെ സംവിധാനം ഒരു സ്പോഞ്ച് പോലെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു, ഗംഗാതീരത്ത് നിന്ന് എല്ലാ നല്ല വസ്തുക്കളും വലിച്ചെടുത്ത് തേംസ് നദീതീരത്ത് പിഴിഞ്ഞെടുക്കുന്നു."
* ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണാധികാരികളും സാമ്രാജ്യത്വ എഴുത്തുകാരും ഇപ്പോൾ അതിൻ്റെ അസ്തിത്വം നിഷേധിക്കാൻ തുടങ്ങിയെങ്കിലും 1858 ന് ശേഷം ചോർച്ച വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ അവസാനത്തോടെ അത് ഇന്ത്യയുടെ ദേശീയ വരുമാനത്തിൻ്റെ ഏകദേശം 6 ശതമാനവും ദേശീയ സമ്പാദ്യത്തിൻ്റെ മൂന്നിലൊന്നും ആയിരുന്നു.
*ബ്രിട്ടൻ്റെ മുതലാളിത്ത വികസനത്തിന്, പ്രത്യേകിച്ച് പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലും പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ തുടക്കത്തിലും, അതായത് ബ്രിട്ടൻ്റെ ആദ്യകാല വ്യാവസായികവൽക്കരണ കാലഘട്ടത്തിൽ, ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് ചോർന്നൊലിച്ച സമ്പത്ത് ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചു.
* ആ കാലഘട്ടത്തിൽ ബ്രിട്ടൻ്റെ ദേശീയ വരുമാനത്തിൻ്റെ ഏകദേശം രണ്ട് ശതമാനമായിരുന്നു അത് എന്ന് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. അക്കാലത്ത് ബ്രിട്ടൻ അതിൻ്റെ ദേശീയ വരുമാനത്തിൻ്റെ 7 ശതമാനത്തോളം വ്യവസായത്തിലും കാർഷിക മേഖലയിലും നിക്ഷേപം നടത്തിയിരുന്നു എന്നത് കണക്കിലെടുത്താൽ ഈ കണക്ക് പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നു.
コメント